سیمای زرند- هنر موسیقی سابقه ای دیرینه در بین علاقمندان شهرستان زرند دارد.
بی تردید یکی از ویژگیهای گرایش به هنر موسیقی، تنوع و صدای خوش ساز بوده و به همین لحاظ علاقمندان نسبت به استعداد و تعلق خود، نوعی ساز را انتخاب میکردند و آمار هنروران و علاقمندان موسیقی در این شهر نشان میدهد که گرایش به ساز تار بیشتر از آلات موسیقی دیگر بوده است.
در گذشته معمولا به منظور رونق بخشیدن هر چه بیشتر به مجالس جشن عروسی، ختنه سوران و… از گروه موسیقی محلی دعوت به عمل می آمده است.
شاید هنوز در خاطر عده زیادی از مردم باشد که در ایامی نه چندان دور، افراد متمول به خصوص خوانین-در جشن های عروسی علاوه بر گروه موسیقی، از حضور چوب بازان با تجربه نیز استفاده می کردند. برنامه مذکور به این ترتیب اجرا می شد که چوب بازان در جلوی گروه نوازندگان با حرکات موزون، هنر چوب بازی را به نمایش می گذاشتند. این گروه در ورودی خانه، به انتظار اجازه ورود مشغول نواختن و چوب بازی می شدند.
از میان نوازندگان گذشته زرند می توان به هنرمندان دوره گردی اشاره نمود که ضمن نواختن تار، اشعاری را به صورت آواز می خواندند، از این افراد می توان از مرحوم عباس شهنازی معروف به پروانه نام برد، او نواختن تار را از پدرش مرحوم غلام حسین شهنازی معروف به نمک آموخته بود.
از دیگر نوازندگان گذشته این دیار میتوان به مرحوم علی عشقی (نوازنده تار)، مرحوم حسین عشقی (نوازنده تار و شرنا)، محمد زاهدانی (نوازنده ضرب)، آقایان: صدقی (نوازنده ضرب)، محمدافشار معروف به محمد کربلائی اکبر (نوازنده دایره)، مرحوم محمد ایرانمنش (نوازنده تار و دایره)، محمد اکبری معروف به محمد غلامرضا(۱) صفر (نوازنده دف)، محمد رضا ایرانمنش معروف به افرا (نوازنده تار)، رضا ایرانمنش نوازنده ضرب) اشاره نمود.
خوشبختانه در حال حاضر نیز هنرمندان زیادی در این رشته فعالیت دارند.
انتهای خبر تاریخی زرند/
بر گرفته از کتاب از زراوند تا زرند به نویسندگی مهدی سهرابی زرندی